-
1 prawdę mówiąc
пра́вду (по пра́вде) говоря́, сказа́ть по пра́вде -
2 mówić
глаг.• беседовать• высказывать• выступать• гласить• говорить• заговорить• злословить• молвить• наговаривать• обсуждать• поговаривать• поговорить• потолковать• проговорить• разговаривать• сказать• сказываться* * *mówi|ćmów, \mówićony несов. говорить;\mówić po polsku говорить по-польски (на польском языке); \mówić szeptem, głośno говорить шёпотом, вслух (громко);
dobrze, źle \mówić o kimś хороню, плохо говорить (отзываться) о ком-л.;● \mówić na wiatr бросать слова на ветер;
coś mówi samo za siebie что-л. говорит само за себя;prawdę \mówićąc сказать по правде; krótko \mówićąc коротко (короче) говоря; \mówićąc szczerze (otwarcie) откровенно говоря; inaczej \mówićąc иначе говоря; \mówićąc między nami между нами говоря;
nie \mówićąc (już) о..., cóż dopiero \mówić о... не говоря (уже) о...;dobrze, łatwo ci (wam itp.) \mówić тебе (вам etc.) хорошо, легко говорить; szkoda \mówić нечего и говорить; nie ma o czym \mówić не о чем говорить; со pan mówi? что вы говорите?
* * *mów, mówiony несов.говори́тьmówić po polsku — говори́ть по-по́льски (на по́льском языке́)
mówić szeptem, głośno — говори́ть шёпотом, вслух (гро́мко)
- coś mówi samo za siebie - mówiąc szczerzedobrze, źle mówić o kimś — хорошо́, пло́хо говори́ть (отзыва́ться) о ко́м-л.
- mówiąc otwarcie
- inaczej mówiąc
- mówiąc między nami
- nie mówiąc o…
- nie już o…
- nie cóż dopiero mówić o…
- dobrze, łatwo ci mówić
- szkoda mówić
- nie ma o czym mówić
- co pan mówi? -
3 notabene
кстати+do tego, w dodatku, nawiasem (prawdę) mówiąc
* * *кста́тиSyn: -
4 prawda
сущ.• истина• правда• правдивость* * *сущ. правда, истинаprawdziwość, szczerość сущ. правда (правдивость)racja, słuszność сущ. правда (правота)sprawiedliwość сущ. правда (справедливость)chociaż, mimo że, wprawdzie с-з. правдаnaprawdę, rzeczywiście, istotnie част. правда* * *prawd|a♀ правда; истина;mijać się (rozmijać się) z \prawdaą расходиться с истиной; ● święta \prawda истинная правда; \prawdaę mówiąc правду (по правде) говоря;
spojrzeć prawdzie w oczy посмотреть правде в глаза;\prawda w oczy kole погов. правда глаза колет; \prawda jak oliwa na wierzch wypływa погов. правда всегда скажется
* * *жпра́вда; и́стина- prawdę mówiącmijać się (rozmijać się) z prawdą — расходи́ться с и́стиной
- spojrzeć prawdzie w oczy
- prawda w oczy kole
См. также в других словарях:
prawda — ż IV, CMs. prawdawdzie; lm D. prawd 1. «zgodna z rzeczywistością treść słów; prawdziwość, szczerość, rzetelność» Głęboka, szczera, rzetelna, gorzka prawda. Prawda psychologiczna, moralna, życiowa. Prawdy podstawowe, odwieczne, niepodważalne.… … Słownik języka polskiego
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
notabene — ndm «wyraz wtrącony w tekst zdania dla podkreślenia jakiejś jego części; w dodatku, do tego; nawiasem mówiąc, prawdę mówiąc» Napisał ostatnio komedię, notabene bardzo dobrą. Skrytykował go ostro, notabene zupełnie niesłusznie. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
właściwie — właściwieej 1. «tak, jak należy, odpowiednio, należycie» Właściwie coś ocenić. Najwłaściwiej byłoby ich przeprosić. Czy zostało to właściwie zrozumiane? 2. «wyraz wtrącony, uściślający w pewnym stopniu poprzedzającą go wypowiedź; mówiąc ściślej,… … Słownik języka polskiego
pomiot — pot. pogard. Czarci, diabelski, szatański pomiot «o kimś złym lub o czymś dokuczliwym, przykrym»: Prawdę mówiąc, dziwne to, że właśnie do pana tak się przyczepiły te dokuczliwe owady. My prawie już nie odczuwamy ukłuć. – Ha, diabelski to pomiot ( … Słownik frazeologiczny
sprawa — 1. Coś (jest) godne, warte lepszej sprawy «coś jest godne, warte lepszego potraktowania»: (...) projekt wart lepszej sprawy, musisz go koniecznie przedstawić na najbliższym zebraniu (...). Roz bezp 1997. 2. Jak sprawy stoją «jaka jest sytuacja,… … Słownik frazeologiczny
dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… … Słownik języka polskiego
skłamać — dk IX, skłamaćmię, skłamaćmiesz, skłam, skłamaćał, skłamaćany «powiedzieć nieprawdę, wprowadzić kogoś świadomie w błąd» Skłamać bez zająknienia. Skłamał nauczycielowi, przed nauczycielem, że zapomniał zeszytu. ◊ pot. Żeby nie skłamać «prawdę… … Słownik języka polskiego
sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… … Słownik języka polskiego
wprawdzie — «partykuła uwydatniająca prawdziwość czegoś, zapowiadająca jednak coś kontrastującego, całkiem innego, występująca zwykle w zespołach z wyrazami: ale (najczęściej), lecz, jednak itp.; co prawda, prawdę mówiąc» Wprawdzie zmarzł, ale się nie… … Słownik języka polskiego
wręcz — 1. «przysłówek oznaczający: bezpośrednio, z bliska (zwykle o sposobie walki)» Walczyć wręcz. 2. «w funkcji przymiotnikowej (o walce, zwykle na białą broń lub za pomocą rąk): bezpośredni, odbywający się z bliska» Walka wręcz. Przygotować się do… … Słownik języka polskiego
